Stanowisko Państwowej Komisji Wyborczej w sprawie skargii partii Prawo i Sprawiedliwość w przedmiocie odrzucenia sprawozdania partii o źródłach pozyskania środków finansowych, w tym kredytach bankowych i warunków ich uzyskania oraz o wydatkach poniesionych ze środków Funduszu Wyborczego w 2006 r. Warszawa, dnia 23 sierpnia 2007 r.

    PAŃSTWOWA
KOMISJA WYBORCZA
ZKF-413-16/07

Sąd Najwyższy
Izba Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych
Pl. Krasińskich 2/4/6
00-951 Warszawa 41

Dotyczy: Sygn. akt III SW 8/07

Państwowa Komisja Wyborcza, odpowiadając na wezwanie Sądu Najwyższego z dnia 13 sierpnia 2007 r. do zajęcia stanowiska w sprawie skargi partii Prawo i Sprawiedliwość w przedmiocie odrzucenia sprawozdania partii o źródłach pozyskania środków finansowych, w tym kredytach bankowych i warunków ich uzyskania oraz o wydatkach poniesionych ze środków Funduszu Wyborczego w 2006 r., podtrzymuje swoje stanowisko zawarte w sentencji i uzasadnieniu załączonej uchwały z dnia 2 sierpnia 2007 r. oraz wnosi o oddalenie przedmiotowej skargi.

Uzasadnienie

Państwowa Komisja Wyborcza, na podstawie art. 38a ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 127, poz. 1089, z 2003 r. Nr 57 poz. 507, z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 167, poz. 1398 i Nr 266, poz. 2236), odrzuciła sprawozdanie partii Prawo i Sprawiedliwość z powodu naruszenia art. 25 ust. 1 i 2 ustawy o partiach politycznych, które stwierdziła na podstawie badania sprawozdania partii za 2006 r. wraz z załącznikami oraz dowodów w postaci: raportu i opinii biegłego rewidenta wraz z załącznikami, wyjaśnień partii oraz karty analitycznej rachunku bankowego Funduszu Wyborczego partii Prawo i Sprawiedliwość. Naruszenie powołanych przepisów polegało na tym, że partia Prawo i Sprawiedliwość przyjęła na rachunek Funduszu Wyborczego, a następnie wydatkowała środki pochodzące z nieprawidłowych wpłat dokonanych przez cudzoziemców oraz podmioty nie będące osobami fizycznymi.

Państwowa Komisja wyborcza w tym przedmiocie podjęła uchwałę w dniu 2 sierpnia 2007 r.

Dowód: uchwała Państwowej Komisji z dnia 2 sierpnia 2007 r.

Skarga na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej opiera się w istocie na trzech podstawowych zarzutach:

- po pierwsze, zdaniem partii skarżącej brak było dostatecznych podstaw do przyjęcia, iż trzy wpłaty na rachunek  Funduszu Wyborczego na łączną kwotę 1.013,00 zł pochodziły od osób wymienionych w art. 25 ust. 2 ustawy;

- po drugie, zdaniem partii skarżącej Państwowa Komisja Wyborcza błędnie uznała, iż trzy wpłaty na rachunek Funduszu Wyborczego dokonane z „kont firmowych" na łączną kwotę 1.226,00 oraz inne wpłaty z „kont firmowych" na łączną kwotę 29.239,76 zł pochodziły od podmiotów nie będących osobami fizycznymi;

- po trzecie, zdaniem partii skarżącej Państwowa Komisja Wyborcza błędnie uznała, iż partia Prawo i Sprawiedliwość przyjmowała środki od osób fizycznych wymienionych w art. 25 ust. 1 i 2 ustawy oraz pozyskiwała środki z innych niedozwolonych źródeł (tj. od podmiotów nie będących osobami fizycznymi) w sytuacji, gdy budzące wątpliwości, co do źródła ich pochodzenia środki, wpłacone na rachunek bankowy Funduszu Wyborczego partii Prawo i Sprawiedliwość zaksięgowane zostały przez partię na koncie 249 „Inne rozrachunki - kwoty do wyjaśnienia".

Skarżąca partia w dalszej części skargi wywodzi, że do ustalenia, iż doszło do dokonania wpłaty przez cudzoziemca, koniecznym jest stwierdzenie (udowodnienie), że konkretna osoba dokonująca wpłaty nie nabyła obywatelstwa polskiego albo stwierdzenie (udowodnienie), że konkretna osoba dokonująca wpłaty utraciła wcześniej nabyte obywatelstwo polskie.

Z argumentacją tą Państwowa Komisja Wyborcza nie może się zgodzić, gdyż odrzucenie sprawozdania partii za 2006 r. nastąpiło na podstawie dowodów ujętych w sprawozdaniu partii za 2006 r. i wyjaśnień udzielonych Państwowej Komisji Wyborczej w toku prowadzonego postępowania wyjaśniającego podjętego na okoliczność badania sprawozdania partii.

Państwowa Komisja Wyborcza podnosi, że partia Prawo i Sprawiedliwość przedłożyła do badania sprawozdanie finansowe o źródłach pozyskania środków finansowych, w tym o kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania, oraz o wydatkach poniesionych ze środków Funduszu Wyborczego w roku 2006 r., w którym wykazała, że do środków gromadzonych na rachunku bankowym Funduszu Wyborczego zaliczono kwotę 117.543,00 zł obejmującą wpłaty nieprawidłowe dokonane z naruszeniem art. 25 ust.1 i ust.2 pkt 2 oraz art. 36 ust. 1 i ust. 3 ustawy o partiach politycznych, które nie zostały zwrócone wpłacającym. Kwota ta została wykazana w części „C" sprawozdania, obejmującej „Korzyści majątkowe przekazane na Fundusz Wyborczy z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, które zostały przyjęte, zużyte lub utracone".

Dowód:   sprawozdanie partii Prawo i Sprawiedliwość za 2006 r.

W toku badania sprawozdania finansowego partii, Prawo i Sprawiedliwość przez upoważnioną osobę pełniącą funkcję skarbnika partii i równocześnie pełnomocnika finansowego Funduszu Wyborczego, przedłożyła Państwowej Komisji Wyborczej wyjaśnienia z dnia 24 maja 2007 r. dotyczące nieprawidłowych wpłat dokonanych na Fundusz Wyborczy partii Prawo i Sprawiedliwość w których podała, że łączna suma nieprawidłowych wpłat na Fundusz Wyborczy wyniosła 188.106,94 zł, na którą to kwotę składają się m. in. wpłaty dokonane z naruszeniem art. 25 ust. 1 i 2 ustawy, tj.

a) wpłaty gotówkowe dokonane  z „kont firmowych" w wysokości 30.575,76 zł, na które składają się wpłaty w kwocie  29.239,76 zł zwrócone wpłacającym po upływie 30 dni i wpłaty gotówkowe w kwocie 1.336,00 zł , których nie zwrócono wpłacającym;

b) wpłaty „od obcokrajowców" w wysokości 1.013,00 zł zwrócone wpłacającym po upływie 30 dni, tj. z naruszeniem ustawowego terminu.

W wyjaśnieniach z dnia 2 lipca 2007 r., Prawo i Sprawiedliwość ujmuje powyższe wpłaty, jako wpłaty dokonane przez osoby prawne i cudzoziemców.

Dowody:
- wyjaśnienia partii z dnia 24 maja 2007 r.
- wyjaśnienia partii z dnia 2 lipca 2007 r.

Załączona przez partię do sprawozdania karta analityczna rachunku bankowego Funduszu Wyborczego nr 68755593-27205-00 01 (NRB: 15 1540 1287 2001 6875 5593 0001) i wyciąg z historii rachunku bankowego Funduszu Wyborczego załączony do raportu biegłego rewidenta wskazują, że wpłaty, o których mowa w wyżej wymienionych punktach a) i b), zostały dokonane z rachunków bankowych przedsiębiorców (firm), a nie z osobistych rachunków bankowych osób fizycznych, oraz przez cudzoziemców.

Dowody: 
- wyciągi z karty analitycznej rachunku bankowego Funduszu Wyborczego partii
- wyciągi z historii rachunku bankowego Funduszu Wyborczego partii.

Wpłaty takie naruszają art. 25 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym partii politycznej mogą być przekazywane środki finansowe pochodzące od osób fizycznych (z zastrzeżeniem dla dotacji i subwencji z budżetu państwa), a więc od osób, które dokonują wpłat z osobistych rachunków bankowych, a nie z rachunków bankowych tych osób - podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Państwowa Komisja Wyborcza podkreśla, że ten stan rzeczy opisany przez skarżącą partię w sprawozdaniu, dołączonych do niego dokumentach i złożonych wyjaśnieniach pokrywa się z ustaleniami biegłego rewidenta, który w trakcie badania sprawozdania wykazał wpłaty  na rachunek  dokonane z naruszeniem przepisów art. 25 ust. 1 i 2 ustawy o partiach politycznych. Opinia i raport biegłego rewidenta zostały zgodnie z przepisami ustawy dołączone do sprawozdania przez skarżącą partię, która nie kwestionowała ustaleń dokonanych w opinii i raporcie.

Dowód: opinia i raport biegłego rewidenta wraz z załącznikiem (wykazy wpłat z naruszeniem przepisów art. 25 ust. 1 i 2 ustawy).

Zgodnie z art. 34a ust. 2 ustawy w razie powstania wątpliwości, co do prawidłowości lub rzetelności informacji (w tym przypadku sprawozdania) Państwowa Komisja Wyborcza może zwrócić się do danej partii politycznej o usunięcie wad sprawozdania lub o udzielenie wyjaśnień w określonym terminie.

W dniu 9 lipca 2007 r. do skarżącej partii skierowane zostało, w trybie określonym powołanym przepisem, pismo z prośbą o wyjaśnienie okoliczności wpłat, o których mowa wyżej, oraz przyczyn niedokonania ich zwrotu w terminie 30-dniowym określonym w art. 39a ustawy.

Dowód: pismo z dnia 9 lipca 2007 r.

W odpowiedzi udzielonej w piśmie z dnia 9 lipca 2007 r. nr K/PiS/1/07/07 (data wpływu do Państwowej Komisji Wyborczej dnia 10 lipca 2007 r.) skarbnik partii wykazał wpłaty pochodzące z darowizn od osób fizycznych dokonanych na rachunek bankowy Funduszu Wyborczego ponad obowiązujący limit, wpłatę gotówkową osoby fizycznej dokonanej za pomocą przekazu pocztowego, oraz wpłaty pochodzące z darowizn przekazanych „z kont firmowych".

Dowód: pismo z dnia 9 lipca 2007 r. (data wpływu do Krajowego Biura Wyborczego 10 lipca 2007 r.).

W ocenie Państwowej Komisji Wyborczej, w świetle przepisów ustawy o partiach politycznych, na partii politycznej ciąży nie tylko obowiązek prowadzenia gospodarki finansowej zgodnie z obowiązującymi przepisami, ale i obowiązek przedłożenia w ustawowym terminie sprawozdania sporządzonego w sposób rzetelny i prawidłowy. Pogląd taki znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego wydanego 8 marca 2005 r. (sprawa sygn. akt III SW 3/05), w którym Sąd Najwyższy stwierdził, iż obowiązek prawny wykazania poprzez przedstawienie kompletnej dokumentacji finansowej, że środki finansowe pozyskane zostały w sposób zgodny z obowiązującym prawem spoczywa na komitecie wyborczym. Zdaniem Państwowej Komisji Wyborczej, ze względu na analogiczne rozwiązania ustawowe, stwierdzenie to należy rozciągnąć także na obowiązki partii politycznej składającej sprawozdanie zgodnie z przepisami ustawy o partiach politycznych.

Państwowa Komisja Wyborcza, jako organ nadzoru i kontroli nad gospodarką finansową partii bada roczne sprawozdania finansowe partii na podstawie przepisów ustawy o partiach politycznych. Postępowanie sprawdzające podejmowane przez Komisję w ramach tego badania kończy się wydaniem uchwały o przyjęciu sprawozdania, przyjęciu sprawozdania z uchybieniami lub odrzuceniu sprawozdania. Przepisy ustawy o partiach politycznych stanowią, że podstawowym środkiem działania Państwowej Komisji Wyborczej w razie wątpliwości co do prawidłowości lub rzetelności sprawozdania jest zwrócenie się do partii o usunięcie wad sprawozdania lub o udzielenie wyjaśnień (art. 34a ust. 2 ustawy w związku z art. 38a ust. 1 in fine).

Ciężar dowodu zgodności sposobu pozyskania środków finansowych przez partię z obowiązującym prawem spoczywa zatem na partii politycznej składającej sprawozdanie. Dowód ten powinny stanowić dokumenty dołączone do sprawozdania oraz - w razie wezwania partii do złożenia wyjaśnień - wyjaśnienia i dołączone do nich dokumenty.

W przedmiotowej sprawie skarżąca partia - w sprawozdaniu, dołączonych do niego dokumentach, złożonych z własnej inicjatywy wyjaśnieniach oraz w wyjaśnieniach będących odpowiedzią na skierowane do niej przez Państwową Komisję Wyborczą wezwanie - zawarła informacje o wpłatach określonych przez nią samą jako pochodzące od podmiotów niebędących osobami fizycznymi oraz osób wymienionych w art. 25 ust. 2 ustawy o partiach politycznych. Skarżąca partia nie kwestionowała również ustaleń biegłego rewidenta w tej materii.

Wobec obowiązku rzetelnego i prawidłowego sporządzenia sprawozdania przez partię, a także wobec określenia przez ustawodawcę uprawnień organu kontrolnego nie obejmujących środków o charakterze dochodzeniowo-śledczym, wykazanie a następnie potwierdzenie przez partię, że określone wpłaty zostały dokonane przez osoby niebędące osobami fizycznymi, o których mowa art.25 ust.1 oraz przez osoby wymienione w art. 25 ust.2 pkt 2 ustawy, co wynikało również z opinii i raportu biegłego rewidenta, Państwowa Komisja Wyborcza uprawniona była do uznania tych faktów za wystarczająco udokumentowane.

Należy podkreślić, że Państwowa Komisja Wyborcza bada sprawozdanie w jego wersji, która została złożona w określonym ustawowo terminie, tj. do dnia 31 marca następnego roku, i opublikowana w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski" (por. postanowienie składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 października 2003 r., sygn. akt III SW 152/03). Inne działanie prowadziłoby do naruszenia zasady jawności finansowania partii politycznych, określonej w art. 11 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i rozwiniętej w przepisach ustawy o partiach politycznych. Jak stwierdza w powołanym postanowieniu Sąd Najwyższy „Nie może być natomiast uznane za dopuszczalne składanie kolejnej wersji sprawozdania [...]. Takie sprostowane «sprawozdanie» pozbawione jest jakiegokolwiek znaczenia prawnego". Tym bardziej za niedopuszczalne należy uznać opieranie skargi na okolicznościach faktycznych odmiennych od wskazanych w sprawozdaniu i potwierdzonych w toku jego badania. Oznaczałoby to nie tylko przedstawienie nowej wersji sprawozdania, ale przeniesienie na Sąd Najwyższy obowiązku jego badania. W przedmiotowej sprawie partia Prawo i Sprawiedliwość nie przedstawiła takich dowodów ani w sprawozdaniu, ani w dosłanych później dokumentach i wyjaśnieniach.

Postępowanie skargowe w trybie art. 38b ustawy ma na celu zapewnienie sądowej kontroli prawidłowości dokonanej przez Państwową Komisję Wyborczą oceny złożonego sprawozdania wyłącznie na podstawie przedłożonej dokumentacji finansowo-księgowej, raportu i opinii biegłego rewidenta i złożonych przez partię wyjaśnień, nie zaś badanie tego sprawozdania na podstawie stanu, przedstawionego dopiero Sądowi Najwyższemu w skardze.

Przepisy ustawy o partiach politycznych nie uzależniają odrzucenia sprawozdania od stwierdzenia winy w naruszeniu prawa ani od zakresu tego naruszenia. Nie ma także znaczenia wysokość środków finansowych pozyskanych przez partię polityczną. Odrzucenie jest bowiem obligatoryjne, gdy Państwowa Komisja Wyborcza stwierdzi określone naruszenia przepisów ustawy o partiach politycznych dotyczących finansowania partii (por. postanowienie składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, sygn. akt III SW 11/2).

Stanowisko skarżącej partii dotyczące związku zastosowania przez Państwową Komisję Wyborczą art. 38a ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 3 ustawy o partiach politycznych ze zbyt surową sankcją grożącą partii politycznej nie może być uwzględnione. W razie stwierdzenia naruszenia art. 25 ust. 2 ustawy Państwowa Komisja Wyborcza jest z mocy ustawy zobowiązana do odrzucenia sprawozdania finansowego, gdyż wymienione przepisy nie przewidują jakiejkolwiek możliwości innego rozstrzygnięcia ze względu na takie okoliczności, jak wysokość pozyskanej kwoty, jej relację do wysokości otrzymywanej subwencji, a także zamiar osób dokonujących wpłat.

Nie można się zgodzić również ze stwierdzeniem partii skarżącej, iż skarżona uchwała Państwowej Komisji Wyborczej nie wskazuje konkretnie osób, które w jej ocenie są cudzoziemcami i które dokonały wpłat na Fundusz Wyborczy, ponieważ to sama partia w swoich wyjaśnieniach wymienia te osoby z podaniem imienia i nazwiska oraz wysokości dokonanej wpłaty.

Dowód: załącznik do wyjaśnień partii z dnia 24 maja 2007 r.

W odniesieniu do wpłat od podmiotów nie będących osobami fizycznymi, zarówno wyjaśnienia partii, jak i ustalenia biegłego rewidenta wyraźnie potwierdzają, że takie wpłaty (zatytułowane „wpłaty gotówkowe - od osób prawnych") zostały przyjęte na rachunek bankowy Funduszu Wyborczego i nie zostały zwrócone w ustawowym terminie 30 dni.

Dowody:
- załącznik do wyjaśnień partii z dnia 24 maja 2007 r.
- opinia i raport biegłego rewidenta  wraz z załącznikiem (zawierającym wykazy wpłat od osób nie będących osobami fizycznymi )

Zgodnie z art. 35a ust. 1 ustawy o partiach politycznych za gospodarkę finansową Funduszu Wyborczego odpowiedzialny jest i prowadzi ją jego pełnomocnik. Państwowa Komisja Wyborcza oceniając sprawozdanie finansowe partii podpisane przez pełnomocnika finansowego Funduszu Wyborczego partii, jak i jego wyjaśnienia złożone później przyjmuje, że w pełni oddają one faktyczny stan rzeczy.

W związku z powyższym twierdzenie strony skarżącej, jakoby umieszczenie kwoty 117.543,00 zł w rubryce C sprawozdania obejmującej wpłaty nieprawidłowe dokonane z naruszeniem art. 25 ust.1, ust.2 pkt 2 oraz art. 36a ust.3 ustawy o partiach politycznych opisanej przez pełnomocnika finansowego partii jako środki przekazane na Fundusz Wyborczy z naruszeniem przepisów tej ustawy, które zostały przyjęte, zużyte lub utracone, wynikało z niedoskonałości rozporządzenia nie przewidującego odpowiedniej rubryki w sprawozdaniu, jest chybione i niezrozumiałe, ponadto nie zwalnia pełnomocnika finansowego z odpowiedzialności za rzetelne przygotowanie i przedstawienie Państwowej Komisji Wyborczej sprawozdania finansowego partii. W oświadczeniu partii Prawo i Sprawiedliwość z dnia 27.03.2007 r. przedłożonym biegłemu rewidentowi przystępującemu na zlecenie Państwowej Komisji Wyborczej do badania sprawozdania finansowego partii za 2006 r., skarbnik partii jednoznacznie stwierdził, że sprawozdanie wolne jest od istniejących błędów i przekroczeń.

Dowód: oświadczenie partii z dnia 27 marca 2007 r.

Twierdzenie partii skarżącej, iż zakwestionowane przez Państwową Komisję Wyborczą wpłaty dokonane na rzecz partii Prawo i Sprawiedliwość i zaksięgowane przez partię na koncie księgowym 249 nigdy nie dostały się do obiegu pozyskanych legalnie środków, przeznaczonych na finansowanie zadań statutowych partii, a zatem jak dowodzi partia skarżąca, nie doszło do ich „przyjęcia" w rozumieniu ustawy pozostaje w sprzeczności z dokumentacją finansową, przedstawioną przez partię Państwowej Komisji Wyborczej.

Z zapisów zawartych w wydruku karty analitycznej rachunku Nr 68 755593-27205-0001 Funduszu Wyborczego partii jednoznacznie wynika, iż w dniu 10 listopada 2006 r. przelano z tego rachunku na rachunek Komitetu Wyborczego utworzonego przez partię Prawo i Sprawiedliwość w związku z wyborami do organów samorządu terytorialnego, przeprowadzonych w dniu 12 listopada 2006 r., kwotę 2.339.201,47 zł. W rezultacie tej operacji finansowej stan środków na rachunku Funduszu Wyborczego partii wyniósł 23.990,86 zł.

Dowody:

- str. 365 wydruku karty analitycznej rachunku bankowego Funduszu Wyborczego (poz. 2 od góry),
- str. 5 wydruku historii rachunku bankowego Komitetu Wyborczego PiS z wyborów samorządowych,
- str. 377 wydruku karty analitycznej rachunku bankowego Funduszu Wyborczego (poz. 7 od góry).

Ponadto, o użyciu środków zaksięgowanych na koncie księgowym nr 249 świadczy także fakt, że w tym samym dniu tj. 10 listopada 2006 r. z rachunku Funduszu Wyborczego partii przelano na rachunek Komitetu Wyborczego, o którym mowa wyżej, kwotę 380.000,00 zł, w wyniku czego stan środków na tym rachunku wyniósł 2.984,92 zł

Dowód: str. 377 wydruku karty analitycznej rachunku bankowego Funduszu Wyborczego (poz. 7 od góry).

Zarówno kwota 23.990,86 zł, jak i kwota 2.984,92 zł pozostające w dniu 10 listopada 2006 r. na rachunku bankowym Funduszu Wyborczego partii są niższe od kwoty 30.252,76 zł (29.239,76 + 1.013,00), która do tej daty wpłynęła z naruszeniem przepisów ustawy o partiach politycznych powodujących odrzucenie sprawozdania finansowego partii. 

Powyższe okoliczności wskazują na fakt wykorzystania tych środków na działalność partii Prawo i Sprawiedliwość.

W skardze wyrażono pogląd, iż blokowanie środków w ramach krótkoterminowych lokat (overnight) jest standardową praktyką w celu zwiększania wysokości oprocentowania środków zgromadzonych na rachunku bankowym (w tym wypadku Funduszu Wyborczego partii).

Zdaniem Państwowej Komisji Wyborczej takie rozumowanie partii potwierdza dodatkowo stanowisko wyrażone w zaskarżonej uchwale, iż środki finansowe pochodzące z nieprawidłowych wpłat na Fundusz Wyborczy partii, które nie zostały zwrócone w 30-dniowym terminie określonym w art. 38a ust.2 ustawy, pozostawały na oprocentowanym rachunku bankowym, przynosząc partii pożytki cywilne, czego partia skarżąca, jak przedstawiono wyżej, nie kwestionuje. Wpłacone środki przynosiły partii nie tylko pożytki wynikające z gromadzenia ich na oprocentowanym rachunku bankowym, lecz dodatkowo pochodzące z wyższego oprocentowania lokat (overnight).

W tym miejscu należy podkreślić, że fakt posiadania przez partię odrębnego konta księgowego (249) na które przeksięgowano sporne środki, nie jest równoznaczny ze zdeponowaniem ich na odrębnym  rachunku bankowym. Operacja zaksięgowania środków na koncie 249 ma charakter ewidencyjny i nie przesądza o niemożliwości faktycznego (kasowego) wykorzystania tych środków. Jak wykazano w uzasadnieniu skarżonej uchwały oraz powyżej w niniejszym stanowisku, środki finansowe zaksięgowane na koncie 249 zostały (wbrew ich określeniu jako „Inne rozrachunki - kwoty do wyjaśnienia") wykorzystane przez skarżącą partię.

Nie można się również zgodzić z twierdzeniem strony skarżącej, że Państwowa Komisja Wyborcza nigdy wcześniej nie zakwestionowała takiego sposobu księgowania wpływów przez Prawo i Sprawiedliwość i nie uznała wpłat nieprawidłowych dokonanych w 2005 r. za sprzeczne z prawem, bowiem Państwowa Komisja Wyborcza nie sprawdza sposobu księgowania wpłat dokonywanych na rachunek bankowy Funduszu Wyborczego partii, a jedynie bada czy wpłaty te zostały dokonane w formie zgodnej z przepisami ustawy o partiach politycznych oraz to, czy zostały one przyjęte. Przy ocenie sprawozdania partii np. za 2005 r. nie stwierdzono naruszenia przepisów ustawy o partiach politycznych.

Niezależnie od stwierdzenia naruszenia przepisów art. 25 ust.1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o partiach politycznych stanowiących obligatoryjną przesłankę odrzucenia sprawozdania, Państwowa Komisja Wyborcza stwierdziła naruszenie przez Prawo i Sprawiedliwość art. 36a ust. 1 i 3 tej ustawy, które na podstawie art. 38a ust.2 ustawy nie powodują odrzucenia sprawozdania finansowego.

Należy podkreślić, że zasady działania Państwowej Komisji Wyborczej, zarówno w zakresie badania sprawozdania finansowego, jak w zakresie orzekania o jego przyjęciu, przyjęciu ze wskazaniem uchybień lub odrzuceniu, określają przepisy ustawy o partiach politycznych. W przedmiotowej sprawie Państwowa Komisja Wyborcza, działając zgodnie z tymi zasadami i wykorzystując przyznane jej przez ustawodawcę kompetencje, dokonała oceny zgodności z prawem sposobu pozyskiwania środków finansowych przez skarżącą partię, a w wyniku stwierdzenia, na postawie przedłożonych dokumentów i wyjaśnień, naruszenia przepisów ustawy była zobowiązana odrzucić sprawozdanie.

W związku z powyższym, Państwowa Komisja Wyborcza wnosi o oddalenie przedmiotowej skargi.

Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej: Ferdynand Rymarz